PANGALAMAN MANGSA KATUKANG :" LALAJO FILM DI BIOSKOP RIO,HARAPAN JEUNG NUSANTARA CIMAHI."

 ( Potret basajan pikeun nyoreang alam katukang )

Baheula keur kuring mangsa rumaja, asa ku hese panggih jeung nu ngarana “Hiburan” teh,teu siga ayeuna sagala nyampak .Baheula mah nu ngarana Televisi ge jarang keneh , sakalian hayang lalajo Muhammad Ali  diadu “boksen” ge , nepi kudu pasedek-sedek,ngadon di imah pak Unen pangsiunan pertamina nu kawilang pangjegudna di lembur kuring mah .Tong disebutkeun ari Video jeung HP mah,bauna oge can ka ambeu-ambeu acan.Malahan nu ngarana kalkulator kuring mah kakara nyaho bungkeuleukanna teh taun 1977,keur sakola di kelas 2 smp 1 cimahi.

Hiburan nu kaitung “bergengsi “ jaman harita iwal ti nonton bioskop.alhamdulillah harita mah di Cimahi aya tilu bioskop nu jadi pangjugjugan balarea,nyaeta Rio, Harapan jeung Nusantara . Rio kaitung Bioskop nu “Elite” ceuk bahasa budak ayeunamah , gedongna tertutup (moal sieun jibrug ari hujan) jeung bujur masih bisa tumaninah da tiap penonton kabagean korsi hiji sewing .Rereana mah jelema kalangan nengah kaluhur nu lalajo ka Rio mah, saimbang jeung harga karcisna nu leuwih nyongcolang beda ti nu sejen .Ari kuring mah rumasa ..kolot hirup pas-pas an,jadi nyesuaikan kana eusi kantong, nu bisa kabedag the ngan ukur Harapan atawa Nusantara . Bioskop Harapan,tempatna baheula anu ayeuna jadi Pusat Pertokoan Ramayana .Pagigir-gigir pisan jeung Rio , belah kaler ngan kahalangan jalan .Sok era sakapeungmah sabab nu rek lalajo ka Rio jeung Kaharapan the kadang-kadang sok ngagimbung heula diluar ngajadi hiji , tapi da gampil ketang ngabedakeunnana , bisa tina beungeut atawa tina pakean jelas pisan bedana ,,he he !!.Mun harita karcis di Rio hargana  Rp.350 ,- di Harapan jeung Nusantara mah ngan ukur di pentes Rp 75 ,.komo mun boga kekenalan jeung nu jaga karcis mah, tampolana cukup ku ngeupeulkeun kana leungeuna Rp 25 ,-,Ciri khas Harapan jeung Nusantara bisa dicirikeun tina jenis filmna , Harapan mah seseringna muter film Koboy  ari Nusantara mah karesepna teh muter film India.

Nu rada anggang mah Bioskop Nusantara , sabab ayana di jalan babakan, rada ngetan 700 meteran ti Rio mah,parendeng jeung Toko sapatu “TINTIN “ ,nu aya keneh nepi kaayeuna .

Kuring teh padumukan mah di Cibeber,jadi rada jauh jarak nu kudu disorang lamun sakalieun rek lalajo teh.Can aya angkot kawas ayeuna jaman harita mah ,motor ge karek aya hiji dua ,jalan cibeber –cimahi,kacida masih sepina, jarang pisan aya mobil ngaliwat,paling-paling oge ..nu sok remen katingali teh Roda Apu, nu ditarik ku kuda ,ditukangeun roda,biasana dimerkan “UDIN”. Bakat ku masih sepina jalan , jaman harita mah kuring jeung babaturan masih bisa maen Panggal di tengah jalan .Lamun aya acara nongton bioskop ..biasana kuring badame heula jeung babaturan …lolobana lalaki,da  budak  awewe mah tara ieuh di ijinan ngulampreng peuting . Bubar ti Tajug …wanci bada Magrib ,rombongan indit …mapay-mapay jalan gugunungan , teu poho kuring mekel Obor  aya kana duana ,teu dibawa kabioskop ..tapi di sumputkeun dina rungkun saliara sisi jalan, pikeun di sampeur dina mangsa balik .Film the mimiti di puterna jam 8 , sabab film nu diputer 2 judul jadi balik the peuting pisan ,sakitar jam dua welasan peuting . Suasana di jero Bioskop kacida “riweuh”na , Komo di Nusantara …biasana tara kabagean diuk da nu lalajo na pinuh-pinuh wae .Rajeun kabagean diuk da lain korsi nu didiukan na oge, tapi tembok batu nu ngahaja dijieun dijajar-jajar siga galengan hui , memang kasiksa pisan boga bujur the , tapi da bujur ge tara protes ..rumasaeun meureun pedah mayarna murah .Hehe !!.Mun Film kahiji beres …bray ..biasana lampu di caangkeun , nu rame the jelema ting beberebet muru WC terbuka nu aya dijero bioskop.

Rengse  lalajo kuring sili tungguan heula, can waka balik ari rombongan can lengkep mah .Balik teh nikreuh we ..da can aya mobil , mapay jalan gandawijaya ,motong jalan lapangan sriwijaya  nu harita mah masih boga ciri aya mariem nagog dua,ti dinya nyebrang  rel kareta api ,bras ka  daerah kandang babi  nu aya di daerah contong ,mengkol kakatuhu ..nyorang jalan sekip ,….tah palebah dieu  kuring rada empod-empodan teh ,da lain mung dongeng atuh loba nu geus ngalaman ..manggihan nu aneh-aneh di daerah eta .Rada tenang the mun obor nu ngahaja disumputkeun geus kapanggih .Lumayan jadi rada caang titincakeun the .Sapanjang jalan Gugunungan …sisi katuhu rajeg tangkal Jagong . Biasana mah leungeun teh sok jadi ateul hayang ngala , nya kumaha atuh da susah nahan kahayang , antuknamah … memeh kaimah the ..sok rajeun “panen jagong” heula. He he !! .Teu langsung balik kaimah sewang-sewangan , tapi rombongan the biasanamah terus mondok di sobat kuring Samsu , teu ieuh sare …tapi terus guntreng nepi ka subuh , bari ngopi kulub "jagong" , nyawalakeun eusi film nu cikeneh di lalajoan .

 
PESTA ENDOG BOBODASNA

( Pangalaman Jadi Budak Baong Waktu keur di SMP )

Mun aya nu nanya ngeunaan pangalaman mangsa sakola dimana anu pangendahna,sigana kuring mah geus pasti bakal ngajawab ,” Di SMP Negeri 1 Cimahi “. Duka kumaha da nepi ka ayeuna oge “Suka Duka di SMPN 1 Cimahi”mah tetep nganteng teu bisa dipopohokeun , beda jeung di tingkatan sakola anu lainna  anu pernah di sorang. Loba pisan nu jadi alesan kuring reueus ka SMP 1, tapi siganamah moal cukup waktu sapoe keur nyaritakeunana . Kusabab kitu dina ieu catetan kuring mah ngan erek muka hiji carita “Aheng” nu pernah karandapan dina mangsa harita .

Salah sahiji hal nu pikareueusen sakalola di SMP 1 Cimahi the, nyaeta kuring di didik ku guru-guru nu kacida Profesinalna .Sok sanajan ayeuna ribut program Profesional Guru, tapi guru-guru kuring di SMP 1 Cimahi mah ,geus ti beh ditu mula professional na teh .Sok we geura titenan Ibu Nik ( guru bahasa Inggris ), Pak Bandi ( Guru Bahasa Sunda ) ,Ibu Aminah ( Guru Bahasa Inggris) Ibu Melchia ( Guru Biologi ),Pak Ubes ( Guru Matematika ),Pak Wonarto ( Guru Fisika) Bu Zoraida Fatma ( Guru Bahasa Indonesia ),Pak Atang Yusuf ( Guru Biologi Jeung Pembina Pramuka ) Pak Sumarya ( Guru Elektronika ),Pak Wahyudin ( Guru Olahraga ),Bu Tintin ( Pembina Pramuka ),Bu Tien Suratinah ( Guru Geografi ) Pak Sariman ( Guru Matematika ) Pak Maryono Agus Susanto ( Guru Matematika ) jeung rea rea deui .Aranjena teh karasa pisan jasana, maher dina ngajarna ,jeung tulus pisan ngabdi kana profesina teh .

Dina kasempatan ieu ,kuring mah erek ngaguar hiji carita ngeunaan Ibu Tien Suratinah , Guru Geografi ,nu kacida dipikaresepna ku sakabeh murid . Dedeg-pangadeg anjeuna masih kasimpen keneh dina memori otak kuring , mun lempang anjeuna mah tara laun tapi ngagedig, rambutna sok rada dipondokkeun siga KOWAD , pantes kukitunamah da carogenateh Perwira Tinggi ABRI .

Mun aya pelajaran Geografi ti Bu Tien ,kuring kacida resepna ...Diuk ngahaja panghareupna menta tukeur jeung Sunarto. Ari materi pelajaran Geografi mah sigana di mamana ge sarua da buku sumberna ge sarua pikeun sakabeh sakola. Tapi nu moal aya duana ti Bu Tien mah nyaeta dina palebah mere Illustrasi kacida pikaresepeunana.Materi the jadi “Hirup” jeung nempel kuat dina Otak .Salah sahiji contona waktu anjeunna nerangkeun ngeunaan  “Gletsher “ nyaeta Sungai Es di daerah Kutub nu  katutup kutumpukan salju, nu bergerakna teh ngan ukur dua centi meter dina sataunna .Saterusna Bu Tien mere ilustrasi nyaritakeun dua nonoman anyar kawin nu ulin kadaerah Gletsher ,terus lalakina tigebrus ka eta Gletscher, padahal jarak tina kajadian tigebrus ka muara cai tempat Gletsher mencair jadi cai deui  ngan ukur 100 meter.Si awewe nay a na carita ,tetep nungguan layon salakina di muara Gletsher,manehna nyieun sasaungan di muara gletsher bari terus nyirian kalender ti poe ka poe pinuh ku kasetiaan.Tepat 50 tahun si awewe nungguan ,layon salakina the ngagubrag kamuara , beungeutna masih katempo ngora keneh da salila 50 tahun kakeueum ku es nu beku , ari si awewenamah tos jadi nini nini umur 75 taunnan . Romantis pisan eta carita the ngagambarkeun kasatiaan awewe nu kacida pikareueuseun .Bisa dibayangkeun barudak sakelas anteng ..ngabandungan , malahannanmah aya hiji dua nu panonna rambisak .

Dina salah sahiji waktu Bu Tien nerangkan masalah mangpaat cai laut,diantarana ngabahas masalah produksi Uyah .Ari materi pelajaranna biasa,ngan aya nu matak panasaran waktu anjeunna masihan resep yen Uyah Nu kotor bisa diberesihan ku endog hayam bobodasna cenah .Kuring nu harita rada tunduh… jadi ngorejat, sok komo waktu Bu Tien, nawaran ka barudak nu rek nyoba mraktekkeun eta teori.Tenang saur anjeunna ,masalah endog hayam bobodasna mah aya di anjeunna ..sok sanajan perlu dua liter ge ,margi anjeunna gaduh peternakan hayan di bumina . Dasar pikiran “budak baong “ , harita kuring jadi boga iide “aneh “ ,terus ngacung nyanggupan hayang ngabuktikeun eta teori .

Balik sakola kuring di barengan ku Nyoman ( Urang Pojok),Acep Rustaji ( Urang Gunung Bohong ) Ruyaman ( urang Baros), jeung Si Raymon ( urang basis) nyimpang ka Bumina Bu Tien di Jalan Sriwijaya, persis gigireun Pura belah kalerna .Pembantuna nu muka panto,sanggeus nyebutkeun pamaksudan si Pembantu teh langsung surti , mere Endog hayam bobodasna aya kana sarantangmah . Teu diengkekeun deui kuring jeun babaturan langsung muru ka Basis .Tah di imah Reynol , eta endog bobodasna teh langsung di Goreng ,,,,,.asa kunikmat sok sanajan ngan ukur disamaraan bawang beureum wungkul oge ! he he !!. Masalah ngaberesihan uyah mah …teu kainget-inget acan , nu jelas mah nikmat we dahar endog gratis bari ukur bobodasna wungkul .

Tilu poe ti saprak kajadian eta,waktu jam istirahat ,kuring di sampeurkeun ku si Raymon,ngingetan yen jam ka 5 ka 6 aya pelajaran Geografi .Kuring ngagebeg,kakara inget kana masalah ngaberesihan Uyah ku endog bodas , wah pasti bakal ditanyakeun hasil na ku Bu Tien , inget ka dinya kuring jadi rada teu pararuguh hate .Tapi teu lila ngahuleng teh, saterusna kuring langsung menta ijin kaluar ka piket , gura giru jalan tukang ,ngagedig satengah lumpat mapay jalan gang lurah ,nu brasna ka Pasar Antri . Di pasar antri kuring meuli uyah dua rupa , nu hiji uyah murah nu warnana kotor ( Kuleuheu ) nu hiji deui Uyah nu hargana rada mahal warnana bodas nyacas . Ah…. Salamet ceuk hate teh .

Bu Tien datang ka kelas , di tenang-tenang ge ..awak teh tetep rada ngeleper ,memeh muka pelajaran , Bu Tien …luak lieuk ( Ceuk Pikiran pasti neangan Kuring ) .

“Yani…..bagaimana  hasil percobaannya , apa sudah terbukti ? . Coba ibu ingin melihat ! , Bawa hasilnya Kesini !! “. Bari rada degdeggan kuring leumpang kahareup ,mikeun dua bungkusan yah nu meunang meli ti Pasar Antri .

“ Nah … ini , namanya anak kreatif …Betulkan apa yang dikatakan Ibu ! “ .

Terus terang  kuring jadi asa dosa , tapi da kapaksa . Ayeuna kuring neruskeun tapak lacak Bu Tien jadi Guru . Aya kasieun mah sieun di bohongan ku murid . Tapi ketang da eta mah lain bohong baong , bohong soteh pedah hayang ngasaan dahar endog rada loba , Da ari di imah mah endog hiji ge sok dibagi genep bari geus dicampuran ku tarigu deuih.

Ibu Tien …!!! Hapunten Abdi ,,nya !!! .

Lamping Gunung Bohong

Minggu , 1 Mei 2011.

 
OLAH SUKMA GAYA BARU

Rumasa jadi guru anyar,kuring kacida ngestokeun pisan kana sagala parentah pimpinan.Sagala panitahna boh nu kaharti jeung nu teu kaharti teu weleh ku kuring di cumponan.Lain ari ngarasa diri sagala bisa mah, ngan kumaha atuh asa heurin ku letah ari rek nolak teh.Keun bae itung-itung cacarekan weh,dumeh ningan sakitu hesena jaman harita mah , hayang bisa diangkat jadi pagawe negeri teh.

Tapi basa di pentes ku kepala sekolah titah ngabantu ngalatih ekstra kurikuler Teater mah, rada lila oge kuring ngahulengna .Malahmah gagaro sirahna ge nepi ka cangkeul leungeun.Asa hayang sapok-pokkeun rek nolak, tapi can ge engab biwir teh  ,geus ngong manten kepala sekolah ngomong .

“ Percanten lah , ka Urang Bandung ,mah … Pasti tiasa ..! “

Euleuh-euleuh asa ku ngababarikeun ari juragan kepala sekolah ,tapi geus kagok dipercaya,dalah kudu dikumaha deui.Keun we rek di akalan,era ari kudu kumeok memeh dipacok mah .

Memang ari kana  teori teater mah teu poek-poekeun teuing,da  waktu kuliah ge, aya saeutik di bahas masalah eta teh .Tapi ari kudu ngadadak jadi pelatih mah …asa rada rampang –reumpeung .Baceo bari gulak gilek hareupeun barudak loba tea ,lain pagawean enteng-enteng

Harita teh poe saptu sore, waktu nu geus ditangtukeun,kuring kudu ngamimitian ngalatih teater.Pakean ngahaja make sing sarwa hideung,ti mimiti: sendal,calana,kaos jeung topi ,kabeh hideung, geus puguh beungeut mah …da  ti mimitini gubrag ka alam dunya ge geus hideung .Pamajikan ge katingali siga rada kerung ,ningali kuring “tampil beda”teh,tapi  siganamah rek ngomong teu wani pok .

Datang ka tempat latihan ,rada kaporotan .Barudak anggota teater  geus ngamimitian latihan ,di pimpin ku Pak Yuda, guru senior kuring.Jumlahna aya kana opat puluh urangna campur awewe jeung lalaki .Pa Yuda kaciri atoheun pisan ningali kuring datang teh ,gancang manehna mapag malah bari nuyun sagala ,mawa kuring ka hareupeun barudak .

“ Anak-anak sekalian, kita patut berbangga , karena pada hari ini, kita telah kedatangan seorang guru baru, yang sekaligus akan menjadi pelatih teater, membantu Bapak di sini !.Kemampuannya dalam melatih teater , tak usah diragukan lagi,karena beliau akhli dalam bidangnya ,!. Beliau datang dari Bandung,dan pasti akan bisa membawa kelompok Teater sekolah kita ,untuk bisa lebih maju ,sesuai dengan yang kita harapkan …………………….!!!”. Pak Yuda terus ngabuis muji kuring , ….ari irung mah enya asa ngagedean …tapi edas hate asa jadi ngaleutikan .Eta deui pa Yuda ,ku harianeun ngomong teh asa kaleuleuwihi.Asal engab wae ,duka ti mana tah meunang sumber beritana , da rarasaanmah kuring can pernah loba cacarita jeung manehna teh !. Ari barudak ngadenge pidato pa Yuda teh lolobanamah kalahka olohok , panonna mencrong ka kuring , teuing kagum ,teuing teu percaya ,tapi teu ieuh dipikiran,da kuring ge keur sibuk nenangkeun hate .

“ Nah ! anak-anak , perkenalan dengan pelatih baru cukup sekian , Selanjunya saya persilahkan pak Yani,untuk memulai latihan !! “.Pa Yuda mungkas pidatona.

Gebeg teh hate ngagebeg !, suku meni asa beurat rek dilengkahkeun .Pangacian sawareh geus pating belecet,kabur teuing nyangsang di mana .Tuur mah titatadi geus nyorodcod siga nu lilinieun .Keteyep kuring leumpang ngadeukeutan  barudak nu keur ngariung , terus ngomong ,sora ngahaja rada digeremkeun ,meh rada berwiba kadengena ,bari jeung rada nutupan ka geumpeur nu geus titatadi nyayang disakujur awak.

“ Anak-anak ! , seperti telah kalian ketahui !,pola latihan dasar bermain teater terbagi atas 3 bagian ! ,yaitu Olah Vokal,Olah tubuh dan Olah sukma ! “ Reg kuring eureun heula,bari nyidik-nyidik beungeut barudak hiji –hiji , bisi aya nu nyeungseurikeun.

“ Nah …sekarang kita berlatih olah sukma ! , dalam berlatih olah Sukma ,dituntut konsentrasi yang sangat tinggi!,Pusatkan konsentrasi kalian ,pada satu kejadian yang pernah kalian alami !. dan ingat …pada saat berkonsentrasi kalian jangan sekali-kali ..terganggu oleh suara apapun !. Mengerti Kaliann ! “

Sora ngahaja leuwih digedean ,barudak kabeh arunggeuk , kuring jadi beuki wani,ningali beungeut biudak loba nu jadi pias .

“ Nah ,sekarang kalian ambil posisi duduk ,dan buat lingkaran ! ,  berkonsentrasilah dalam waktu 20 menit ! , Konsentrasi .! Mulaii !!! “ .Kuring marentah bari ngagorowok .

Barudak kabeh nurut kana parentah , saridakep sila ,panon mencrong lempeng ka hareup,sedengkeun leungeunna disarangheuykeun kana tuur sewang-sewangan . Kaayaan di rohangan latihan karasa jadi simpe ,Pak Yuda guru senior kuring anteng diuk di juru rohangan bari ngudud semu nikmat,haseupna mumbul ka luhur ..ngagarewahkeun cackcak nu titatadi anteng ngadodoho reungit nu euntrep deukeut liang angin .

Bari ngadagoan waktu,kuring leumpang ngurilingan budak nu keur anteng konsentrasi , beungeutna di teuteup hiji-hiji ,aya nu sakeudeung aya oge nu lila diteuteupna teh !,gumantung kana keureutan beungeut budak ..he he !,ngan lima menit kuring nguriling merhatikeun  budak teh. Ari saterusnamah kuring ge jadi kaget ,kaget ku perobahan nu ngadadak datang dina awak kuring.Sirah karasa lieur , beuteung ngurel ,jeung asa kembung,awak semu ngadaregdeg .Nu leuwih nyiksa …,dina beuteung siga aya hawa nu cing surungkuy ,beuki lila beuki rosa , parebut hayang paburu-buru kaluar .

Barudak anteng konsentrasina teh ! , kuring ge anteng …tipepereket nahan hawa jero beuteung nu maksa hayang kaluar .Aya pikiran rek kaluar saheulaanan, tapi asa era ku Pa Yuda jeung barudak .piraku kudu ninggalkeun hanca gawe,padahal apan ieu teh gawe munggaran nu kacida pentingna . Hawa nu cing seleket beuki nyered ka handap !,Satekah polah kuring nyoba nahan !,tapi orokaya ..ari lila-lila mah benteng pertahanan kuring ge …jebol !.

“Broooooooottt “ .cenah sora hawa nu seseleket titatadi teh kaluar disakalikeun,Sorana tarik ,semu handaruan ,tembok rohangan latihan meni ngariyeg,bakat ku rosa-rosana eta sora !.Badis we sora bom Molotov ..nu ngajelegur dina mangsa anu simpe !

“Ha ha ha ha ha !!!” barudak anu titatadi anteng konsentrasi ,bareng ngabarakatak . Malah cingburiak ngaracleng siga gaang katincak ,nyalametkeun diri ,ngajauhan pusat “gempa”.!

Sakedapan mah kuring asa kabur pangacian,rampang reumpeung ,teu puguh cabak ,bakat ku teu kuat nandangan wiwirang. Tapi untung teu lila,bray teh aya ilapat nu teuing timana datangna .Geuwat kuring ngacungkeun leungeun bari pepeta ,terus ngajorowok  tarik.

“ Hai ! anak-anak , mengapa kalian tertawa !!? , Cepat kembali duduk ..pada posisi semula,dan teruskan berkonsentrasi  !” ari ngadenge kuring hahaok mah ,barudak teh areureun seurina ,terus cing kolesed ,ngadeukeutan deui kana tempat diukna sewang-sewangan ,sababaraha urang diantarana mah masih keneh seuri bari dibekem,  malah aya nu cirambay sagala.Tapi lolobana mah ,diukna teh bari jeung meungpeukkan irung .Palebah dieu mah kuring teu wani nyarek ,da ngamaklum tong boro barudak ,dalah kuring ge masih keneh ngarasa, yen efek reaksi bom Molotov produksi bujur kuring teh  masih ka ambeu keneh !.

“Anak-anak ! ,Bapak benar-benar sangat kecewa pada kalian semua ! ,Ternyata konsentrasi kalian masih sangat lemah …!, Bapak …sudah mengingatkan di awal latihan ! , bahwa pada saat berkonsentrasi ,kamu harus Fokus , dan jangan sampai tergoda ..oleh suara atau bunyi apapun !! ,Apa yang bapak lakukan tadi …Semata-mata …hanya ingin mencoba , sampai sejauh mana tingkat konsentrasi kalian …! Dan ternyata kalian semua gagal …dalam pengujian ini ! “ ,kuring ngawakwak bari tibeberegeg.Barudak ngabaretem,teu aya nu nembal hiji urang oge ! ,ngareret ka  tukang , pak Yuda guru senior kuring keur ngadakom sisi jandela nu ayeuna mah di buka kacana ,nyeusep hawa luar nu masih seger.

Beres latihan ,sabada barudak bubar,buru-buru kuring muru pak Yuda, menta ijin rek balik.Pak yuda ngamanggakeun,ngan samemeh pisah ,manehna ngomong bari nepak punduk kuring .

“ Aduh ,sae pisan Yi , metode latihan Olah Sukma teh !,asa nembe ningali akang mah ,metode model kitu teh “.Kuring ngan ukur bisa ngajawab ku seuri leutik .Bororaah hayang ngobrol papanjangan,nu ay amah hayang geura nepi ka imah , geus teu kuat hayang geura-geura ganti calana.Bongan nu kaluar tadi the sihoreng lain sora wungkul tapi lengkep jeung bukurna .

Pintu Barat Unjani,

Senen,16 Mei 2011.

 
KISAH SEBUAH BANGKU TUA

oleh Ahmad Yani pada 22 Mei 2011 jam 14:03

Bangku tua ini masih seperti tiga puluh tahun yang lalu , termangu sepi,terpisah dari  hirup pikuk suasana taman .Tak banyak orang yang menyempatkan melepas lelah disini ,rimbunan pohon beringin serta akar-akarnya yang menjuntai  ,demikian  sulit untuk menjaring rasa suka.

Seperti hari ini ,ketika aku menyempatkan datang untuk menjengukmu ,nasibmu tak seperti yang kubayangkan

Wajahmu tampak kian menjadi lusuh,bahkan cat barupun seakan enggan menempel di tubuhmu  , engkau demikian pucat hanya debu  dan daun-daun kering yang tampak masih mau berteman denganmu .Demikian kelu …,Persis seperti tiga puluh tahun yang lalu !.

Dahulu , disini …aku biasa mengadukan seluruh resahku  padamu !,bersama sepi ,ku urai setiap lembaran duka ,walau kau hanya bisa  ternganga , dan tak mampu menterjemahkan  setiap luka .

Ketika  langit telah mulai dihiasi rona senja , dan burung-burung pipit sudah mulai berdatangan menuju sarangnya. Kutatap dalam-dalam  wajahmu ,Ada rasa enggan  …untuk mengayunkan langkah ,membiarkanmu sendiri , di pagut sepi

Bersandar  kembali ditubuhmu ,menitipkan punggung  dan seluruh lelah ,Engkau tetap diam , seakan begitu sangat mengerti tentang arti rindu .Demikian besar hasratku untuk bertanya padamu ,tentang segala cerita yang pernah mampir  dalam tiga puluh tahun terakhir.Tapi rupanya engkau lebih senang menerima takdir tanpa bertanya .

“ Adakah orang selain aku , yang biasa membunuh sepi di sini ?   berharap kamu bisa bicara !,dan memimpikan  luka bisa berlalu ,terbang bersama helai-helai daun beringin tua yang luruh !?".Engkau masih juga diam ,seperti tiga puluh tahun yang lalu .Membiarkanku  terperangkap oleh sejuta tanya tanpa jawab.

“Aku hanya menjengukmu sebentar,aku  harus kembali menyibukkan diri ,untuk sesuatu yang tak ku suka “

“Engkau masih betah disini ?,kudoakan  kelak ada orang,yang datang !,yang rasa cintanya jauh lebih berlimpah dari yang pernah kumiliki untukmu ! “

Lambaian tangan anak bungsuku dari dalam mobil,mempercepat pamitku padanya ! , kutatap bangku tua itu dalam-dalam !, ku elus beberapa kali di seluruh badannya yang usang .Sambil melangkah pergi ku titipkan dia pada angin dan semak-semak ,untuk menjaga  dan menemani hari-hari sepinya !.

Kisah yang tercecer,dari Taman Kartini

Pintu barat Unjani,Minggu,23 Mei 2011

 
SOSOK LELAKI TUA YANG SEDANG BERTEDUH DI BAWAH POHON NANGKA

Di ruang tamu,jam satu siang,lewat kaca jendela,kembali aku melihat sosok lelaki tua yang sedang berteduh di bawah pohon nangka .Cuaca memang menyengat demikian panasnya siang itu,suasana jalan pun tampak sepi.Tak banyak orang yang mau membiarkan badannya bercucuran keringat dalam situasi seperti itu . Angin bertiup cukup kencang ...menyerbu lepas dari arah punggung bukit Gunung bohong,menerbangkan debu-debu halus yang tak kuasa melawan derasnya angin.

Aku sendiri hanya berkaos oblong ,dan bercelana pendek ,namun itu semua belum sanggup menghilangkan udara panas,walau pintu ruang tamu telah dibuka selebar mungkin .Segelas air putih yang kuambil dari dalam kulkas,beberapa potong kue murahan produk industri rumah tangga,menjadi teman terbaikku,untuk mencoba melupakan  cuaca panas yang sedang kurasakan .

Dalam kesendirian, ku coba tebarkan pandangan ke arah jalan di depan rumah , dan seolah mengulangi kejadian hari-hari sebelumnya , kali ini pun kembali kulihat sosok itu , sosok lelaki tua yang sedang berteduh di bawah pohon nangka .Badan bapak tua itu nampak kurus , uban putih  sudah menguasai hampir di seluruh rambutnya yang tersisa.ku taksir usianya sudah melewati angka 60 tahunan, sebuah usia yang seharusnya membebaskan dia dari pekerjaan yang berat .Namun aku sangat menyukai raut mukanya ,terlihat cukup bersih untuk ukuran orang-orang yang sehari-hari terus berjalan melewati kampung demi kampung ,sifat ramahnya terpancar jelas ...lewat gurat-gurat wajah yang memncarkan sifat kesabaran yang terlihat sangat alami .

Orang sekampung mengenalnya  sebagai Pak Usman , lelaki tua ,yang sehari-hari berprofesi sebagai tukang sol sepatu keliling kampung.Berkali-kali aku telah menggunakan jasanya, bahkan dalam beberapa kejadian aku sering memintanya memperbaiki sepatu atau sandal yang sebenarnya sudah tak pernah aku pakai lagi. Entah bagaimana setiap melihat wajahnya ada suatu keinginan yang kuat dari hatiku untuk memberikan sesuatu kepadanya .Seperti halnya hari ini ,aku telah mencoba meneliti satu demi satu tumpukan sandal dan sepatu yang berjejer di rak sepatu , aku berharap dapat menemukan sepatu atau sandal yang masih memerlukan perbaikan, untuk alasan dapat memberikan pekerjaan kepada pak Usman .Tapi aku tak menemukan yang kucari .

Mengobrol dengan pak Usman,disela-sela kesibukannya ketika sedang memperbaiki sepatu,merupakan saat-saat yang sangat berkesan .Biasanya aku lebih memposisikan diriku hanya sebagai pendengar saja .Banyak hal yang dia ceritakan,pandangannya tentang kesulitan hidup yang dia alami, kesabarannya dalam menghadapi setiap cobaan ,dan rasa keimanannya yang tetap teguh kepada Tuhan , dia beberkan dengan kosa kata yang sederhana,namun ekpresi wajahnya menyiratkan ketabahan yang luar biasa .

Bagi dia usaha keras untuk dapat membiayai makan keluarganya ,harus dilakukan hari demi hari,dengan tingkat keberhasilan yang belum pasti .Semakin membanjirnya produk-produk sepatu dan semakin enggan nya masyarakat untuk memperbaiki sepatu ...menjadi salah satu penyebab , dia sulit mendapatkan order ngesolnya .Hal itu lah yang membuat pak Usman sering pulang hanya dengan tangan hampa , dan tak mampu memuaskan harapan yang di bebankan padanya oleh seluruh anggota keluarganya .

Siang ini , di saat cuaca demikian panasnya , aku kembali melihat pak Usman ...duduk di bawah pohon nangka.Tumpukan Ban bekas masih terlihat menumpuk di kotak kerjanya .Aku hanya bisa menduga ...mungkin belum ada satu pun order nesol yang dia dapatkan hingga siang ini .Dari balik kaca jendela ...kulihat Pak Usman membuka topinya , rambutnya terlihat tidak rapih benar , apa lagi topinya yang berubah fungsi jadi kipas darurat ,semakin membuat rambutnya berkibaran kemana-mana . Tak kusangka ... ada beberapa anak kecil tetangga saya ...mendekatinya .Mereka terlibat dalam obrolan ringan dengan pak Usman .Beberapa kali kulihat anak-anak itu terpingkal-pingkal tertawa , entah ..cerita lucu apa lagi yang disampaikan pak usman kepada anak-anak kecil itu .Tetapi anak-anak itu nampak sangat berbahagia . Tak beberapa anak-anak kecil itu menghilang ,dipanggil oleh orang tuanya yang menyuruhnya tidur siang .

Pak Usman kembali ku lihat ..asyik dengan kesendiriannya , beberapa kali kepalanya mendongak ke arah langit , menebarkan sorot matanya menembus langit yang tak bertepi . Aku sendiri tak mampu menebak perasaan apa yang sedang berkecamuk di hatinya .Perlahan ...pak Usman berdiri , kemudian ...membetulkan posisi kotak pikulannya .Sesaat dia berdiri mematung ... mulutnya komat-kamit seperti sedang berdoa . Kemudian dia berlalu ...melanjutkan perjuangannya untuk ...mengais harapan yang serba tidak pasti .

 
 “IRAHA NYA BUDAK LEUTIK TEH SARE NA !?”

Sakapeung mah kuring teh sok ngarasa  era, lamun sakalieun kapaksa kudu ningali beungeut sorangan na eunteung .Lain pedah enteung na rumeuk nu nyababkeun kalangkang beungeut jadi  teu pantes ditingali ,tapi dalah di kumaha …beungeut kuring sorangan nu salahna bongan keureutanna teu nyesuaikeun jeung selera  masyarakat  jaman ayeuna .

Geus lah !,ari terus ngomongkeun beungeut sorangan mah da moal aya tungtungna , jeung deui moal bisa “ngarobah kaayaan “ he he !!.Kahirupan terus muter ,jeung kuring teu bisa jalan di tempat,waktu disedot ngan saukur mikiran beungeut .

Tapi ningan Gusti nu maha suci mah ,kacida adilna . Buktina kuring, sok sanajan boga beungeut teu parok jeung batur ,aya wae awewe …nu ngadeukeutan , mimitinamah kuring sorangan teu percaya , malah mah boga sangkaan goreng , boa-boa eta awewe teh  teu normal panonna .Kusabab kitu kuring teu pati serius mikiranana ,komo mun inget kana sababaraha pangalaman katukang mah,gara-gara ieu beunget ,geus sababaraha kali kuring ngalaman nandangan kanyeri  tina sabab kasus cinta nu sulaya .

Harita teh taun 1980-an , kuring jeung manehna keur sarua ngeureuyeuh kuliah di dayeuh Bandung . Manehna mah ngontrak di Bandung na teh ,da aslina mah urang Bogor .Mun sakalieun manehna mulang ka kotana  , kuring biasa nganteurkeun sok sanajan ngan ukur nepi ka terminal kebon kalapa .Tapi dina hiji waktu mah ,manehna teh  maksa hayang di anteur nepi ka Bogor .Kuring jadi rada kerung,lain teu nyaah  , komo deui  nganteur ka kabogoh nu meunang hese, saha nu teu hayang atuh ! .Tapi dalah di kumaha eusi dompet kuring nu jadi masalahna , ka bayang wae ongkos bandung -bogor duaan dina jaman harita .Bari kuring mah ..tara ieuh boga duit sesa na dompet teh , dalah keur ongkos kuliah sapopoe ge ..leuwih mindeng nginjeum ka babaturan .

“ Ku naon Yan.. mani ngahuleng ! , sapertos nu teu rido , diajak nganteur ku  Winda , Teh ?”

“ Sanes ,teu rido ,Win .., Mung …. rada bingung ……. He he “.Kuring ngan ukur bisa balaham belehem .

“ Tos . tong ieuh di emutan ! , da Winda ge ,ngartos , hayu ah ! urang angkat ayeuna , bilih siang teuing ! “  Kuring ngan ukur bisa unggeuk bari hate mah teu puguh di kieuna  , gap kana tas nu rada gede , gejlig ngalengkah …nutur keun lengkah Winda nu geus leuwih ti heula ngagandeuang .

Datang ka Terminal Kebon Kalapa, beus jurusan Bandung –Bogor ,siga nu geus rada lila nungguan .Kayungyun ku kalakuan bebene , asa ku pinter ngajaga gengsi lalaki , eta we palebah meuli ngarcis mah ,nyerahkeun ka kuring,malahan bari jeung percaya nitipkeun dompetna sagala . Beus nu ditumpakan ku kuring teh ,ngarana beus “ Gagak Rimang “,waktu srog asup kajero beus oge , kuringmah kacida hookeun , dumeh eta kaayaan beus kacida alusna . Asesorisna kacida mewahna keur ukuran kuring mah ,Korsina di tilaman deui ku kaen bodas nu nyacas , malahanmah eta korsi teh posisina  bisa di atur sakumaha karep panumpang .Kuring jeung maneh na diuk di korsi tengah ,manehna milih diuk disisi deukeut kaca . Nyerangkeun panumpang sejen , edas … asa ku parantes dedeg pangadegna teh , kaciri da tina keureutan beungeut jeung babawaanna oge  ari jelema nu “ Baronapid” mah . Paingan atuh karcisna  mahal pisan ..kutan kieu suasana di beus “ Patas Express” mah, tengtrem jeung tumaninah ,teu raribut  jeung pasedek-sedek ,jajauheun aya sora budak tingkaroceak ceurik mah, siga dina beus ekonomi nu biasa ku kuring di tumpakan.

Teu lila , beus “Gagak Rimang “ maju , nyemprung meulah jalan kota bandung .Teuing ku tunduh meureun ..Winda mah kaciri geus nundutan ti daerah Padalarang keneh oge. Ku kuring teu di naha-naha da karunya .Kuring mah boro-boro tunduh , asa ku lebar ..beus nu sakitu ngeunaheunana, jeung mahal mayarna ,ngan ukur di pake sare .Ngareret ka kenca jeung katuhu ,edas ningan penumpang lain ge pada sarua …loba nu sarare .Salian ku tumaninah ,dijero beus teh asa ku aneh ..teu aya hiji oge nu dagang asongan wani asup , da biasanamah …nu dagang asongan jeung panumpang ,meni pabaliut di jero beus

teh  Sili sered bari patarik-tarik cing corowok nawarkeun dagangannana. Nepi ka daerah Tagog Apu, Padalarang ,alhamdulilah ceuli teh teu ka ganggu ku sora tukang asongan .

Ngan edas … palebah daerah Raja Mandala , wates kabupaten Bandung jeung Cianjur , kuring rada keuheul , Wireh mireungeuh di korsi jajaran tukang , aya saurang “ Tukang Asongan “ anu kumawani nanawarkeun daganganna . Ditempo katukang kaciri nu didagangkeunana teh roti aya tilu rupana di tambah ku cai nginum di kotakan, dibungkus ku kertas plastik. Nu matak ngajadi heran …bet naha kabeh penumpang nu ditawaran ku si Tukang Asong … kalahka Mareuli . Teu nyangka ningan penumpang nu balaleunghar teh ningan marasih resep mareuli dagangan ti tukang asongan ,anu loba kaomongkeun bahanna teh  sok teu arasli . Ngareret ka gigir ..Winda mah siga nu geus tibra ,malahmah siga nu keur ngimpi  endah. Ngareret deui ka tukang , si “Tukang Asong” geus beuki ngadeukeutan ka tempat diuk kuring ,manehna masih angger keur nawarkeun daganganna, …para penumpang nu ditawaran angger deuih mareuli . Nyel ..kuring rada ambek ! , ceuk pikiran teh … “awas siah ! ku aing mah , moal di beulian !!, kuring mah moal ka bawa ku sakaba-kaba ! “. Geus gilig boga niat kitu mah , kuring the terus nyangsaya kana korsi ,api-api sare .

“ Mas ! , Mas ! …,ini rotinya …Mas ! “ Kadenge si Tukang Asong nawarkeun dagangannana , bari noel tak tak kuring .

“ Tidak … Tidak  ..!” ceuk kuring bari  api- api nguliat .

“ Mas… Ini Rotinya ! Mas ! “ Si Tukang Asongan semu keukeuh mamaksa .

“ Tidak …. Tidak …! , kata saya Tidak ! … ya Tidak..!!”. Jawab kuring rada tarik ,da ka jurung ku ambek .

“ Ini .. Rotinya Mas ! “ Ceuk si Tukang Asongan ,semu Maksa , terus Bungkusan Roti teh di simpen dina lahunan kuring . Nyel ..kuring jadi ambek , asa ku maksa pisan eta si Tukang Asongan , geus sidik moal meuli, der… Bungkusan Roti teh kalahka di simpen dina lahunan. Gancang kuring nangtung , rek mikeun deui ata bungkusan roti,ka manehna . Ngadenge aya nu ribut , Winda siga nu kahudangkeun .

“ Aya naon !! Yan ?” Winda nanya semu leuleuy.

“ Ieu .. Win ! , aya tukang asongan, maksa kedah meser ! “  tembal kuring rada tarik !,si Tukang Asongan kalahka nyerengeh pikageuleuheun .

“ Yan…. Tong ribut atuh isin !!,tampi weh .. da etamah …gratis ! “ Ceuk Winda Semu rada kesel ka kuring

“ Ooooohhhhh !!!! “ kuring ngan ukur bisa olohok , era ku paripolah sorangan !.

“ Nembe naek beus ..Patas nya ..Pa “ ceuk si Tukang Asongan …bari seuri semu ngeunah .

Kuring teu ngajawab , nu aya mah ripuh weh nahan ka era , komo barang ngadenge panumpang nu lain ngilu sareurimah , meni geus hayang sa jleng – jlengeun we luncat tina luhur beus  teh!.

Ti saprak kajadian eta , kuring jadi teu tumaninah deui diuk na beus teh. Panon geus teu wani luak –lieuk .Beungeut geus asa kandel nahan kawirang . Bororaah …bisa menikmati perjalanan , nu aya mah bingung we …kudu dimana nyumputkeun beungeut. Si horeng ka era teh teu ereun , geus hayang neke we ka budak leutik nu diuk di korsi tukangeun kuring , rek kumaha teu ambek .Tiap lima menit ,terus we nyindiran kuring  , ngajorowok …” Tidak …Tidak ..” ,eta deui Indung –Bapak na ,naha teu wani nyarek , ieu mah kalahka di angsonan ku seuseurian sagala, siga nu euweuh hiburan lain .

Perjalanan Bandung – Bogor , nu asalna ..di impleng , bakal pikaendaheun ,tungtungnamah kacau balau .

Hate ngajerit ka nu maha kawasa , supaya beus gancang-gancang nepi . Jeung budak leutik nu terus nyindiran kuring gancang sare . Nempo kagigir …Winda mah angger tibra , antukna kuring ge maksakeun peureum , tapi da teu bisa sare , bonganna ieu ceuli terus di ganggu ku sora budak leutik nu teu eureun-eureun ngomong … “Tidak….Tidak !! “.

Sisi Lamping Gunung Bohong ,

Sabtu, 7 Mei 2011.

 
Start blogging by creating a new post. You can edit or delete me by clicking under the comments. You can also customize your sidebar by dragging in elements from the top bar.