Kahayang

“ Sakapeungmah sok asa hayang, boga jangjang. Rek ngapung nyumputkeun cipanon, na tungtung langit !”. Leungeun ngan ukur bisa roronjang, ngarawelan ngimpi, nu tingsoloyong , ngabibita hate. “ Iraha atuh langit, rek runtuh na teh?”. Sugan uing bisa ngarawu, sawer nu diawurkeun ku mega. Ngan renghap jeung rahuh, batur satia kuring didieu . "Tapi teuing nepi ka iraha, maranehna kuat marengan?”. Katumiri ,paranti uing ngabrangbrangkeun hate, ayeuna geus arang datang. “ Moal kitu pundung mah ?”. Pedah uing sok rajeun maseuhan warnana ku keclak cimata?